Το άλλοτε γνώριμο Ro-Ro «Πελαγίτης», ένα πλοίο που για χρόνια υπηρέτησε τη μεταφορά φορτηγών και οχημάτων σε ελληνικές και διεθνείς θάλασσες, ολοκλήρωσε οριστικά τον κύκλο ζωής του. Με το σημερινό του όνομα STORNO και υπό σημαία Τόγκο, απέπλευσε για το τελευταίο του ταξίδι με προορισμό τα διαλυτήρια της Aliağa στη δυτική Τουρκία, εκεί όπου καταλήγουν πλέον δεκάδες πλοία παλαιάς τεχνολογίας από όλη τη Μεσόγειο.
Το πλοίο, με αριθμό IMO 7528611, ναυπηγήθηκε το 1978 στα ναυπηγεία Hyundai Heavy Industries στο Ουλσάν της Νότιας Κορέας. Πρόκειται για κλασικό Ro-Ro φορτηγό πλοίο, μήκους 151 μέτρων και πλάτους σχεδόν 20 μέτρων, σχεδιασμένο σε μια εποχή όπου η αντοχή και η λειτουργικότητα προείχαν της ενεργειακής αποδοτικότητας και των σύγχρονων περιβαλλοντικών απαιτήσεων.
Στα 47 χρόνια της ζωής του άλλαξε αρκετές φορές όνομα και ιδιοκτησιακό καθεστώς, ακολουθώντας τη συνηθισμένη «μοίρα» των εμπορικών πλοίων που περνούν από διαφορετικές αγορές και ναυτιλιακές στρατηγικές. Στο παρελθόν έχει καταγραφεί με ονόματα όπως Tor Felicia, Merzario Grecia, Stena Grecia και Atlantic Freighter, πριν αποκτήσει την ελληνική του ταυτότητα ως Πελαγίτης.
Η είσοδός του στην ελληνική ναυτιλιακή πραγματικότητα έγινε γύρω στο 2010, όταν και πέρασε σε ελληνικά συμφέροντα. Κατά την περίοδο αυτή, το πλοίο δραστηριοποιήθηκε σε μεταφορές στο Αιγαίο, με αναφορές για εξυπηρέτηση γραμμών όπως Πειραιάς – Χίος – Μυτιλήνη, αποτελώντας για ένα διάστημα κρίκο της εφοδιαστικής αλυσίδας των νησιών.
Για όσους το γνώρισαν στα ελληνικά λιμάνια, ο «Πελαγίτης» δεν ήταν απλώς ένας αριθμός IMO, αλλά ένα «εργαλείο δουλειάς» της ακτοπλοΐας φορτηγών, σε μια εποχή που ο στόλος αναζητούσε λύσεις με χαμηλότερο κόστος και άμεση διαθεσιμότητα.
Το 2025 σηματοδότησε την τελευταία αλλαγή σελίδας. Το πλοίο αποχώρησε από τον ελληνικό στόλο, πέρασε σε νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς και μετονομάστηκε σε STORNO, υψώνοντας τη σημαία του Τόγκο. Η αλλαγή αυτή δεν αποτέλεσε έκπληξη για τη ναυτιλιακή αγορά: για πλοία τέτοιας ηλικίας, με αυξημένο κόστος συντήρησης και περιορισμούς συμμόρφωσης με τους σύγχρονους κανονισμούς, η διάλυση είναι συχνά μονόδρομος.
Αρχές Δεκεμβρίου, το STORNO αναχώρησε από την περιοχή του Πειραιά, με τελικό προορισμό την Τουρκία. Το ταξίδι αυτό δεν είχε φορτίο, ούτε επιστροφή. Ήταν η τελευταία πλεύση ενός πλοίου που είχε «γράψει» χιλιάδες ναυτικά μίλια.
Η Aliağa, περίπου 50 χιλιόμετρα βόρεια της Σμύρνης, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα διάλυσης πλοίων στη Μεσόγειο και διεθνώς. Εκεί συγκεντρώνονται πλοία από την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ασία, για να αποσυναρμολογηθούν και να επιστρέψουν –κυριολεκτικά– στη βιομηχανία ως ανακυκλωμένο μέταλλο.
Τα διαλυτήρια της περιοχής αποτελούν διαχρονικά αντικείμενο συζήτησης και κριτικής, κυρίως για ζητήματα περιβάλλοντος και συνθηκών εργασίας. Παρ’ όλα αυτά, παραμένουν βασικός προορισμός για πλοία μεγάλης ηλικίας, όπως το STORNO, που δύσκολα θα μπορούσαν να συνεχίσουν εμπορική δραστηριότητα με βιώσιμους όρους.
Η ιστορία του Πελαγίτη δεν είναι μοναδική, αλλά είναι ενδεικτική. Αντικατοπτρίζει τη μετάβαση της ναυτιλίας από τα πλοία «παλιάς κοπής» σε έναν στόλο που καλείται να προσαρμοστεί σε αυστηρότερους κανονισμούς, νέα καύσιμα και διαφορετικές απαιτήσεις.
Ένα πλοίο που άλλαξε ονόματα, σημαίες και θάλασσες, ολοκλήρωσε την πορεία του μακριά από τα λιμάνια που το φιλοξένησαν επί δεκαετίες. Και κάπως έτσι, ο Πελαγίτης, ως STORNO, περνά πλέον στην ιστορία – όχι με σειρήνες αναχώρησης, αλλά με τον ήχο της κοπής του μετάλλου στα διαλυτήρια της Aliağa.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
facebook
youtube
instagram
X
