Στις 12 Αυγούστου η Αμανή κάηκε.
Κάηκε η γη μας, οι κόποι μας, οι περιουσίες μας, τα ζώα μας, το εισόδημα μας.
Κάηκε το μέλλον ανθρώπων που έμειναν να κοιτούν στάχτες και αποκαΐδια, την ώρα που το κράτος και η τοπική εξουσία αποτύγχαναν παταγωδώς.
Σήμερα, όμως, δεν είναι Αύγουστος.
Σήμερα είναι 22 Δεκεμβρίου.
Τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα.
Και η πραγματικότητα είναι μία και αδιαπραγμάτευτη:
Αποζημιώσεις: μηδέν ευρώ.
Χρονοδιαγράμματα: ανύπαρκτα.
Δεσμεύσεις: λόγια στον αέρα.
Τέσσερις μήνες μετά τη φωτιά, οι άνθρωποι της Αμανής δεν ζητούν προνόμια.
Ζητούν να επιβιώσουν. Ζητούν να σταθούν όρθιοι. Ζητούν να μην αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Αντί γι’ αυτό, τι βλέπουμε;
Άρτους και θεάματα.
Εκδηλώσεις.
Χριστουγεννιάτικα δέντρα, λαμπάκια και φιέστες.
Έναν δήμαρχο της φωτιάς. Έναν δήμαρχο που, μαζί με την κυβέρνηση και όλους τους υπεύθυνους, άφησαν την Αμανή να καεί και τώρα επιχειρούν να ξεπλύνουν την εγκατάλειψη με γιορτινές εικόνες.
Όμως οι στάχτες δεν σβήνουν με φωτάκια.
Η φτώχεια δεν κρύβεται με μουσικές.
Ο πόνος δεν διακοσμείται.
Την ίδια στιγμή, στην Αμανή δεν έχει φτάσει ούτε ένα ευρώ ουσιαστικής στήριξης – ούτε από τον Δήμο, ούτε από την Περιφέρεια, ούτε από την Κυβέρνηση.
Άνθρωποι με μηδενικό εισόδημα προσπαθούν να επιβιώσουν. Καλλιέργειες χάθηκαν. Ζώα κάηκαν. Σπίτια και αποθήκες καταστράφηκαν. Ο χειμώνας είναι εδώ και η περιοχή παγώνει – οικονομικά και κοινωνικά.
Και εύλογα γεννιέται ένα ερώτημα που παραμένει αναπάντητο: πού κατευθύνονται οι πόροι;
Ακούγονται για χορηγίες, για χρηματοδοτήσεις, για ποσά που διακινούνται στο όνομα δράσεων και εκδηλώσεων. Όμως οι πυρόπληκτοι της Αμανής δεν είδαν τίποτα στην πράξη. Γι’ αυτό και η απαίτηση για διαφάνεια δεν είναι καταγγελία.
Είναι δικαίωμα.
Ο Δήμος, που όφειλε να είναι ο φυσικός προστάτης των κατοίκων, δεν στάθηκε δίπλα τους. Δεν υπήρξε ουσιαστική διεκδίκηση, δεν υπήρξε σχέδιο επανεκκίνησης, δεν υπήρξε παρουσία στην καθημερινή αγωνία των ανθρώπων.
Η απαξίωση φάνηκε ξεκάθαρα και κατά την επίσκεψη του Υπουργού κ. Άδωνη. Όταν τέθηκε το ζήτημα της ιατρικής κάλυψης και ειπώθηκε ότι η Αμανή χρειάζεται γιατρούς, η απάντηση του Υπουργού ήταν: «Γιατί είχατε και πριν γιατρούς για να τους θέλετε τώρα;»
Για την Αμανή, αυτή η φράση δεν ήταν απλώς άστοχη. Ήταν ένα μήνυμα εγκατάλειψης.
Η Αμανή δεν είναι μια μικρή, ασήμαντη περιοχή. Αποτελεί περίπου το ένα τέταρτο της γεωγραφικής έκτασης της Χίου. Είναι άνθρωποι που επιμένουν να μείνουν στον τόπο τους, να καλλιεργήσουν, να δουλέψουν, να ζήσουν.
Κι όμως, με αυτή την πολιτική, τους οδηγούν σιωπηλά να γίνουν μετανάστες στον ίδιο τους τον τόπο.
Φέτος, στην Αμανή, δεν θα κάνουν όλοι Χριστούγεννα.
Όχι από επιλογή.
Από ανάγκη.
Γιατί κάθε μέρα που περνά χωρίς αποζημιώσεις και χωρίς σχέδιο δεν είναι απλώς καθυστέρηση.
Είναι συνέχιση της φωτιάς με άλλον τρόπο.
Και αυτή τη φορά δεν καίγονται δέντρα.
Καίγονται άνθρωποι.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
facebook
youtube
instagram
X
